Şiirde Alışkanlığı Kırma

 

 Şiirde alışkanlığı kırma terimini ilk Rus Biçimcileri ortaya atmışlardır. Rus Biçimcileri, edebiyat incelemesini eserden hareketle yapmayı savunuyorlardı. Bunun için de edebiyat eserini diğer eserlerden ayıran biçimsel özelliği aradılar. Arayışları sonucu "alışkanlığı kırma" terimini buldular. Alışkanlığı kırma terimini ise şu şekilde açıkladılar: Biz dış dünyada gördüğümüz şeylere o kadar alışırız ki hepsi normal gelir fakat şair bizim gördüğümüz bu şeylere farklı bir açıdan bakar ve bizim alıştığımız şeyleri değiştirir. Bunun sebebi ise şairin alıştığımız dilin dışında bir dil kullanmasıdır. Böylece şair onları yeniden algılamamızı sağlar. Yani aslında günlük yaşamda kullandığımız dil, bir dil alışkanlığı da yaratır.

 Rus Biçimcileri alışkanlığı kırma terimini şiirde geliştirdiler. Onlara göre şiirin dili günlük dilden farklıdır. Bu sebeple şair bizim alıştığımız şeyleri daha farklı bir şekilde görerek anlatır. Edebi eserin bizi etkilemesinin sebebi budur.

 Rus Biçimcileri daha çok sanatçının bu alışkanlığı kırmayı nasıl yaptığı ile ilgilenir. Biz kullandığımız dilin farkına varmayız, yalnızca onun sayesinde işaret ettiği şeyleri algılarız. Şair ise bu dili alışılmışın dışına çıkartarak bizi şaşırtır ve her zaman gördüğümüz şeylere yeni bir gözle bakmamızı sağlar. Şair kendisi de bunu yaparken dilin tadına varır, hangi kelimenin nereye uygun düşeceğini seçmeye çalışır. Bu çalışma sürecinden sonra okuyucuya aktardığı şey de kendi mükemmelliğini bulduktan sonra oldukça canlı gelir.